Upoważniona przez Prezesa Sądu Apelacyjnego w L. sędzia S. A. M. G., na podstawie art. 120 § 2 w zw. z art. 545 § 1 i art. 429 § 1, art. 530 § 3 orazart. 526 § 2 KPK, zarządzeniem z dnia 6 czerwca 2006 r. odmówiła przyjęcia zażalenia wniesionego przez oskarżycielkę prywatną Z. W. na zarządzenie Przewodniczącego II Wydziału Karnego tego Sądu z dnia 15 grudnia 2005 r. o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie III K 50/04 Sądu Rejonowego w L. Wbrew ustawowym rygorom zażalenie to nie zostało, bowiem sporządzone i podpisane przez adwokata, natomiast wyznaczony adwokat z urzędu, po zapoznaniu się z aktami sprawy, w wydanej opinii stwierdził, iż nie widzi podstaw do sporządzenia zażalenia, a wnioskodawczyni - pomimo wezwania - nie uzupełniła braku formalnego.
Zarządzenie z dnia 6 czerwca 2006 r. zaskarżyła Z. W., wnosząc o uchylenie tej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w L. W uzasadnieniu podniosła w szczególności, że ustanowieni adwokaci nie uwzględnili wszystkich okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. W rezultacie została niesłusznie pomówiona na łamach lokalnej gazety i nie jest w stanie dochodzić swoich praw.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarówno w doktrynie jak i w praktyce sądowej prezentowane są zgodne poglądy, w myśl, których adwokat wyznaczony do wykonania określonej czynności procesowej nie musi jej wykonać, jeśli nie jest ona uzasadniona merytorycznie. A zatem w sytuacji, gdy ustanowiony w urzędu adwokatpoinformuje na piśmie sąd - stosownie do treści art. 84 § 3 KPK, że nie stwierdził podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, kasacji albo innego środka odwoławczego, co do którego istnieje przymus adwokacki, brak jest podstaw do wyznaczenia innego adwokata z urzędu w celu sporządzenia i wniesienia takiego środka (zob.: A. Murzynowski, Ogólna charakterystyka nowego Kodeksu postępowania karnego, PiP 1997, Nr 8, s. 8; T. Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Kraków 1998, s. 222; postanowienie SN z dnia 25 marca 1998 r., V KZ 12/98, OSNKW 1998, z. 3-4, poz. 19; postanowienie SN z dnia 1 lipca 1999 r., V KZ 33/99, OSNKW 1999, z. 9-10, poz. 56). Adwokat Kraków
W niniejszej sprawie, wbrew twierdzeniom wnioskodawczyni, procesowanie obejmujące kolejne czynności przedwznowieniowe było zgodne z obowiązującymi przepisami. Z. W. wyznaczono dwukrotnie adwokatów z urzędu, z których pierwszy nie znalazł żadnych podstaw do złożenia wniosku o wznowienie postępowania, natomiast drugi nie stwierdził przesłanek do wniesienia zażalenia. Wnioskodawczyni każdorazowo była wzywana do uzupełnienia braków formalnych, jednakże nie realizowała zaleceń Sądu Apelacyjnego. Dotyczy to również zażalenia na zarządzenie z dnia 15 grudnia 2005 r., które nie mogło być przyjęte w myśl przepisów powołanych w zaskarżonym zarządzeniu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz